Jakie deski do krojenia mamy do wyboru?
Trzy podstawowe materiały, z których produkuje się deski do krojenia, to: drewno, plastik i szkło. Jednak coraz częściej na rynku pojawiają się także deski z kamienia, a także deski silikonowe i ceramiczne. Czym charakteryzuje się każda z nich?
Drewniane deski do krojenia
Drewniane deski do krojenia to te, które zdecydowanie najczęściej pojawiają się w kuchniach Polaków. Są łatwo dostępne i stosunkowo tanie. Świetnie nadają się do krojenia pieczywa, siekania orzechów, a także do krojenia i serwowania twardych serów. Drewniane deski do krojenia nie są jednak rozwiązaniem bez wad – wymagają specjalnej pielęgnacji i impregnacji, a także dokładnego suszenia. Nie można myć ich w zmywarce, a ponieważ drewno chłonie zapachy produktów, w pobliżu których się znajdzie – nie zaleca się krojenia cebuli, czosnku, oliwek czy ryb na drewnianej desce. Ponadto, ze względów higienicznych należy pamiętać, by deski z drewna nie używać do krojenia surowego mięsa.
Na rynku znajdziesz deski z jednego kawałka drewna (np. z drzewa oliwnego, orzechowego czy mango), a także deski ze sklejonych ze sobą mniejszych drewnianych elementów – najczęściej z bambusa. Te pierwsze będą zwykle znacznie trwalsze, lecz także kilka razy droższe.
Plastikowe deski do krojenia
Plastikowe deski do krojenia należą do najtańszych ze wszystkich dostępnych na rynku. Ich koszt oscyluje w granicach kilku-kilkunastu złotych, a kupić możemy je w każdym supermarkecie i sklepie z wyposażeniem wnętrz. Są lekkie, wygodne w użytkowaniu, zajmują mało miejsca, zwykle nadają się do mycia w zmywarce i nie wymagają żadnej dodatkowej pielęgnacji. Są także uniwersalne – na plastikowej desce do krojenia możemy pokroić downy produkt, bez obaw, że ta przejdzie jego zapachem. Do wad tego rozwiązania zaliczyć możemy fakt, iż plastikowe deski stosunkowo szybko się zużywają, a podczas krojenia powstają na nich nieestetyczne rysy. Należy pamiętać, że te gorszej jakości po pewnym czasie mogą się powyginać, co uniemożliwi komfortowe przygotowywanie posiłków.
Szklane deski do krojenia
Szklane deski do krojenia, choć nie są tak popularne jak drewniane i plastikowe, wydają się łączyć zalety drewnianych i plastikowych i jednocześnie nie mieć wad żadnej z nich. Są najłatwiejsze do utrzymania w czystości, trwałe, rysoodporne, powszechnie dostępne i niezbyt drogie. Zanim zdecydujesz się na konkretny model, zwróć uwagę na to, czy deskę wyposażono w dobrej jakości gumowe lub silikonowe elementy, które zapobiegną ślizganiu się jej po kuchennym blacie. Dla wielu osób wadą szklanej deski może okazać się to, że nie zawsze łatwo chwycić ją na tyle pewnie, by bezpiecznie przełożyć pokrojone składniki do garnka czy na patelnię.
Kamienne deski do krojenia
Kamienne deski do krojenia spotykane są najrzadziej, a największą barierą, jaka powstrzymuje konsumentów przed zakupem tego gadżetu, jest ich waga i stosunkowo wysoka cena. Jeśli chcemy stać się posiadaczami marmurowej deski do krojenia, musimy przygotować się na to, że ćwiczenia siłowe w klubie fitness przestaną być potrzebne! Wśród zalet tego rozwiązania, na uwagę zasługuje fakt, iż kamienne deski są właściwie niezniszczalne. Nie straszny im nawet najostrzejszy nóż, bezpiecznie możemy stawiać na nich nawet najgorętsze naczynia, a nawet najbardziej intensywny zapach bez trudu zniknie, gdy tylko przetrzemy ją odrobiną płynu do naczyń. Kamienne deski do krojenia sprawdzą się przede wszystkim u osób cieszących się dużą ilością wolnego miejsca na kuchennym blacie – odkładanie ich po każdym użyciu do szafki może okazać się kłopotliwe!
Przed wyborem idealnej deski do krojenia zastanów się, w jaki sposób masz zamiar jej użytkować, czy chcesz mieć możliwość mycia jej w zmywarce i jaki rodzaj najbardziej wpasuje się w design Twojej kuchni. Wiele osób decyduje się na zakup więcej niż jednej deski – drewniana służy wówczas zwykle wyłącznie do krojenia i serwowania pieczywa, szklana lub kamienna, ze względu na najłatwiejsze zachowanie właściwej higieny, najlepiej sprawdzają się do krojenia surowego mięsa, a plastikowa – do aromatycznych warzyw i produktów, które mogłyby odbarwić drewno (np. buraczki, czerwona cebula).