Upłynnia gęstą i zalegającą wydzielinę. Udrożnia nos i zatoki. Spray z N-acetylocysteiną i hipertonicznym roztworem chlorku sodu.
O czym świadczy rodzaj wydzieliny z nosa?
Kolor wydzieliny z nosa w przebiegu infekcji
Kolor kataru może różnić się w zależności od fazy przeziębienia. Na początku jest on przezroczysty, ale po kilku dniach zmienia się w gęstą, białą wydzielinę z nosa. Następnie w wyniku działania układu odpornościowego podbarwia się ona na kolor zielony lub żółty. Wydzielina z nosa może towarzyszyć infekcji do końca, a czasem zostaje nawet po ustąpieniu innych objawów.
Wodnista wydzielina z nosa
Wodnisty katar pojawia się zazwyczaj w pierwszej fazie infekcji wirusowej, tzw. naczyniowej. Związany jest ze zwiększoną przepuszczalnością naczyń krwionośnych w śluzówce nosa. Towarzyszy mu obrzęk błony śluzowej, ból, a czasem też gorączka.
Jednak równie dobrze wodnista wydzielina z nosa może oznaczać alergię. Zwykle występuje wtedy sezonowo wraz z dodatkowymi objawami, np.:
- świądem nosa i oczu,
- kichaniem,
- alergicznym zapaleniem spojówek.
Śluzowa wydzielina z nosa
Gęsta, śluzowa wydzielina z nosa również jest charakterystyczna dla infekcji, ale pojawia się w jej drugiej fazie. Zwykle towarzyszą jej wtedy dodatkowe objawy, takie jak osłabienie, kaszel, ból gardła czy gorączka.
Wydzielina z nosa śluzowa, ale przezroczysta, może pojawiać się też w przebiegu alergii. W zależności od sytuacji bywa wodnista lub gęstnieje, natomiast zazwyczaj jest pozbawiona koloru i zapachu.
Galaretowata wydzielina z nosa
Wydzielina z nosa gęstnieje i staje się galaretowata po kilku dniach infekcji, zwłaszcza jeśli pijesz zbyt mało płynów. Może też być obecna w przewlekłym nieżycie nosa i zatok. Bywa bezbarwna lub przybiera różne kolory, ale pamiętaj – żółta czy zielona wydzielina z nosa nie świadczy jeszcze o infekcji bakteryjnej.
Jeśli widzisz w nosie galaretowatą wydzielinę, której nie da się pozbyć, być może tak naprawdę patrzysz na polipy. To miękkie, bezbolesne narośle, które powstają wskutek przewlekłego stanu zapalnego śluzówki. Mają nieregularny kształt i konsystencję przypominającą zwartą, galaretowatą wydzielinę z nosa. Nie są groźne, ale mogą utrudnić oddychanie, a ich obecność sprzyja rozwojowi przewlekłego zapalenia zatok.
Ropna wydzielina z nosa
Ropny katar pojawia się w późniejszych fazach infekcji, kiedy do śluzówki napływają komórki układu odpornościowego. Może mieć różny kolor, często jest to zielona lub żółta wydzielina z nosa. Jeśli taki ropny wyciek trwa dłużej niż 10 dni, może świadczyć o nadkażeniu bakteryjnym. Czasem w jego przebiegu pojawia się też ciemniejsza, lekko pomarańczowa wydzielina z nosa i zatok.
Jeśli ropna wydzielina z nosa pojawia się tylko z jednej strony, a na dodatek ma nieprzyjemny zapach, może oznaczać obecność w tym nozdrzu ciała obcego, np. kawałka jedzenia. Im dłużej ono zalega, tym bardziej cuchnąca jest wydzielina. Podobny objaw daje też zębopochodne zapalenie zatoki szczękowej.
Krwista wydzielina z nosa
Najczęściej krwista wydzielina z nosa oznacza uszkodzoną lub podrażnioną śluzówkę. Może to wynikać z częstego mechanicznego oczyszczania nosa lub jego przesuszenia, np. pod wpływem ogrzewania czy klimatyzacji. Krew w wydzielinie to także efekt zbyt długiego stosowania kropli na katar obkurczających śluzówkę, np. z ksylometazoliną i oksymetazoliną.
Czasami obecność krwistej wydzieliny z nosa może też oznaczać poważniejsze choroby, np. guz nosogardła i inne nowotwory. Dodatkowo regularne krwawienia z nosa bywają objawem nadciśnienia tętniczego.
Jak pozbyć się wydzieliny z nosa?
Niezależnie od koloru czy konsystencji, wydzielinę z nosa i zatok warto usuwać. Jej obecność stwarza korzystne środowisko dla rozwoju drobnoustrojów, więc zwiększa się ryzyko nadkażenia bakteryjnego. O ile w pierwszych dniach infekcji nie ma problemu z wydmuchiwaniem nosa, tak w późniejszych etapach katar gęstnieje i zaczyna zalegać. Dlatego, żeby ułatwić sobie oczyszczenie górnych dróg oddechowych, trzeba najpierw rozrzedzić gęstą wydzielinę z nosa i zatok. W jaki sposób możesz to zrobić?
Aerozole z hipertoniczną wodą morską
Roztwory hipertoniczne działają na zasadzie różnicy stężeń. Organizm nie lubi, kiedy po dwóch stronach błony komórkowej stężenia są różne. Dlatego w takiej sytuacji woda przepływa z roztworu o niższym stężeniu, do tego o wyższym, żeby go rozcieńczyć.
W praktyce to wyższe stężenie pojawia się na powierzchni śluzówki nosa po psiknięciu hipertoniczną wodą morską. Żeby je rozcieńczyć, woda wypływa z komórek błony śluzowej i trafia wprost do dróg oddechowych pełnych gęstej wydzieliny z nosa. Przy okazji więc ją upłynnia.
Inhalacje hipertonicznym roztworem chlorku sodu
Zasada działania inhalacji z użyciem roztworu hipertonicznego chlorku sodu jest podobna jak w przypadku aerozolu. Z tą różnicą, że cząsteczki inhalowanego roztworu docierają znacznie dalej i wywołują efekt także w zatokach. Sprawdzą się więc lepiej, jeśli to tam zalega gęsta wydzielina.
Preparaty z dodatkiem N-acetylocysteiny
N-acetylocysteina to pochodna aminokwasu siarkowego, która wykazuje działanie mukolityczne. Rozrzedza śluz poprzez rozcinanie obecnych w nim wiązań, przez co rozbija jego cząstki na mniejsze. W ten sposób rozrzedza gęstą wydzielinę, zmniejsza jej lepkość i ułatwia oczyszczenie z niej nosa i zatok.
N-acetylocysteina występuje w postaci aerozolu do nosa, gdzie towarzyszy jej hipertoniczny roztwór chlorku sodu. Znajdziesz ją też w ampułkach do inhalacji. W obu postaciach może być stosowana już od 2. roku życia.
Rozrzedza gęsty i lepki śluz dzięki fizycznemu i mechanicznemu działaniu zawartych w nim składników. Do zakraplania i nebulizacji, z N-acetylocysteiną i hipertonicznym roztwor...
W trakcie choroby pamiętaj o piciu większej ilości płynów niż zwykle. W ten sposób również rozrzedzisz gęstą wydzielinę z nosa. Jeśli objawy infekcji utrzymują się dłużej niż tydzień, a dotychczasowe leczenie nie pomaga, wybierz się do lekarza.
Źródła:
- Wyciek wydzieliny z nosa – przyczyny i leczenie. Medycyna Praktyczna | https://www.mp.pl/pacjent/objawy/76208,wyciek-wydzieliny-z-nosa
- Wachnicka-Bąk, A., Lipińska-Opałka, A., Będzichowska, A., Kalicki, B., & Jung, A. (2014). Zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych – jedno z najczęstszych zakażeń górnych dróg oddechowych. Pediatria i Medycyna Rodzinna, 10(1): 25-31.
- Jeżewska, E., Kukwa, W., Ścińska, A., & Kukwa, A. (2006). Stany zapalne błony śluzowej nosa i gardła u dzieci i dorosłych–strategia leczenia. Przew. Lek, 2: 12-25.
- Čulig, J., Leppée, M., Včeva, A., & Djanic, D. (2010). Efficiency of hypertonic and isotonic seawater solutions in chronic rhinosinusitis. Medicinski Glasnik, 7(2), 116-123.
- Mrówka-Kata, K., Kata, D., Namysłowski, G., Banert, K., Mrówka-Kata, P. N., & Namysłowski, P. (2010). Miejsce leków mukolitycznych w leczeniu schorzeń górnych dróg oddechowych. Forum Medycyny Rodzinnej, 4(1): 59-64.